Standaard , m. (-en) etalon, measurement standard , das Normal, l' etalon (m)
Een geautoriseerd meetmiddel bestemd om een of meer waarden van een grootheid te definiëren of te verstoffelijken, te conserveren of te reproduceren, teneinde deze door vergelijking naar andere meetmiddelen over te brengen (NEN 2649). Een standaard is bijgevolg een naar maat of hoeveelheid zo nauwkeurig bekende representant van een grootheid, uitgedrukt in de bijbehorende SI-eenheid, dat deze op zijn beurt als grondslag kan dienen voor metingen van gelijksoortige grootheden.
De „hoogste", meest nauwkeurige standaard van een grootheid wordt wel aangeduid als de primaire standaard. Deze is veelal een internationale standaard en in feite de eenheid van de betrokken grootheid. Een daarvan afgeleide secundaire standaard kan de status hebben van nationale standaard, terwijl verdere afgeleiden wel worden aangeduid met referentiestandaard en werkstandaard.
Tot het laatste type behoren de in de geometrische meettechniek veel voorkomende
lengtestandaarden zoals eindmaten en instelringen. Dit type standaard wordt in NEN 2809 gedefinieerd als: Element met een bekende, nauwkeurig vastgestelde, lineaire maat, hoekmaat, vorm of ruwheid.
Vorige pagina